همزمان با نخستین "جشنواره تولیدات رسانه ای حجاب و عفاف" در ایران اسلامی

Tehran, 19 Dec. (AKI) - A top Muslim cleric in Iran, Hojatolislam Gholam Reza Hassani said on Wednesday that women in Iran who do not wear the hijab or Muslim headscarf, should die.

"Women who do not respect the hijab and their husbands deserve to die," said Hassani, who leads Friday prayers in the city of Urumieh, in Iranian Azerbaijan.

"I do not understand how these women who do not respect the hijab, 28 years after the birth of the Islamic Republic, are still alive," he said.

"These women and their husbands and their fathers must die," said Hassani, who is the representative of the Iranian Supreme Leader Ayatollah Seyyed Ali Khamenei in eastern Azerbaijan.

Hassani's statements came after two Kurdish feminists in Iran were accused of being members of an armed rebel group and of carrying out subversive activities threatening the security of the state.

It is believed that his statements and the arrests could spark a fresh crackdown on women who do not repect the Islamic dress code in Iran.

Thousands of women in Iran have already been warned this year for their "un-Islamic dress" such as wearing tight, short coats and skimpy headscarves.

اسپاگتی خوردن با پوشیه

نخستین جشنواره تولیدات رسانه ای حجاب و عفاف توسط دفتر امور زنان سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران، باشگاه خبرنگاران جوان، مرکز امور زنان و خانواده ریاست جمهوری و سازمان تبلیغات اسلامی برگزار خواهد شد

جواد شمقدری: استفاده از زنان با حجاب در کار تبلیغات عقب ماندگی تلقی نمی شود

موضوع حجاب و عفاف نه تنها پدیده متحجرانه در کشورهای اسلامی از جمله ایران نیست بلکه امری پیشرفته در حوزه شناخت انسان به ویژه آگاهی از شخصیت موجودی ظریف به نام زن است. جواد شمقدری، مشاور هنری رئیس جمهور در گفتگو با ستاد خبری گفت: هر حرکت فرهنگی که در راستای طرح شعار اسلامی باشد قطعاً باعث جذب مخاطب می شود و می تواند دغدغه جدید در مخاطبین ایجاد کند. وی افزود: حجاب و عفاف یکی از شریعت های اسلامی است و در انقلاب اسلامی موضوع حجاب و عفاف مورد دستاویز قرار می گیرد و به فرهنگ و عقاید و شریعت اسلامی مرتبط می شود...دنباله

راديو فردا، فریدون زرنگار

شهره بديعی، همسر نوری دهکردی يکی از قربانيان حمله به رستوران ميکونوس در گفتگویی با راديو فردا خبر آزادی کاظم دارابی را از زندان آلمان تایید کرد. شهره بدیعی گفت:« اين خبر صحيح است؛ زيرا امروز خبرنگاران شبکه اول تلويزيون آلمان در تماسی که با من گرفتند و در مصاحبه ای که با من کردند، اين خبر را تاييد کردند و شايد در اين لحظه ای که ما با هم صحبت می کنيم کاظم دارابی در راه تهران باشد.»

به گزارش خبرگزاری آسویشتدپرس، مقامات قضایی آلمان، روز دوشنبه اعلام کردند که دو نفر از محکومان ترور میکونوس، یعنی دارابی و عباس راحيل که لبنانی الاصل است، از زندان آزاد شده اند. مقامات امنیتی که نخواستند نامشان فاش شود، به آسوشیتدپرس گفتند که کاظم دارابی که پس از پانزده سال از زندان آزاد شده، در راه تهران است. پيش از اين، خبرگزاری آلمان اين خبر را بدون اعلام زمان آزادی کاظم دارابی منتشر کرده بود.

شهره بديعی به راديو فردا گفت: «اعتراض هایی که به آزادی کاظم دارابی شد، متاسفانه نتيجه ای نداده است.»مقام های قضایی آلمان از اظهار نظر در اين باره خودداری کرده اند. برابر قوانين آلمان مجرمانی که ۱۵ سال دوره زندان خود را گذرانده باشند، می توانند تحت شرايطی آزاد شوند.

کاظم دارابی، از سوی دادگاهی در آلمان به عنوان متهم ماجرای قتل دکتر صادق شرفکندی، رهبر وقت «حزب دموکرات کردستان ايران» و سه نفر از دستياران وی، دستگير و به حبس ابد محکوم شده بود.صادق شرفکندی، پس از قتل دکتر عبدالرحمان قاسملو، به عنوان رهبر حزب دموکرات کردستان ايران برگزیده شده بود. وی در پاييز سال ۱۹۹۲ به برلين، پایتخت آلمان دعوت شده بود تا درهمايش انترناسيونال سوسياليستی شرکت کند. شبی که او همراه با دستيارانش در رستوران «ميکونوس» برلين مشغول صرف غذا و گفت وگو بود، به ناگهان تيمی از مهاجمان مسلح به انواع سلاح های خودکار به رستوران هجوم برده و او و سه نفر ديگر از ناراضيان کرد را به قتل رساندند.

در حکم دادگاه ميکونوس آمده است که آخرين رايزنی های «تروريست ها» برای انجام اين قتل، در منزل کاظم دارابی انجام شد. دادگاه آلمان، متهمان اين حادثه را ماموران اعزامی از سوی وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی معرفی کرد و در حکم خود، شماری از سران وقت جمهوری اسلامی را به «آمريت» در اين قتل متهم کرد.

نام علی فلاحيان، وزير وقت اطلاعات ايران صريحا در آمريت اين قتل مطرح شد و حکم جلب بين المللی عليه او صادر شد. پيش از صادق شرفکندی، دکتر عبدالرحمان قاسملو در وين (پايتخت اتريش) کشته شد. حزب دموکرات کردستان ايران، همواره اين قتل را نيز به جمهوری اسلامی نسبت داده است.

يك سال بعد از آتش سوزی مدرسه

روستای درودزن مرودشت از توابع شيراز

«ایرانیان گوش موسیقی ندارند»

پنجشنبه ۳ آبان ۱۳۸۶ ، پژمان اکبرزاده

حمید طباطبایی، آهنگساز و نوازنده‌ی پیانو، از هنرمندان ایرانی مقیم هلند است. طباطبایی موسیقی را از نُه‌ سالگی با آکاردئون آغاز کرد و درتهران و مشهد با آقایان روح‌افزا و صحاف کار کرد. بعدها به نواختن پیانو روی آورد و حدود بیست‌ سال است که در هلند ساکن است. وی یک دوره‌ی آهنگسازی نیز در دانشگاه آمستردام گذرانده است

حمید طباطبایی پانزده ‌سال پیش، با همکاری فریدون نبی‌زاده، خواننده‌ی ایرانی مقیم آلمان، گروه «شبانه» را تشکیل داد که چندین سال با این گروه فعال بود و دو نوار روی سروده‌های شاملو با این گروه منتشر کرد. از کارهای دیگر او، مجموعه‌های «چشم‌ها» و «سایه‌ها» هستند

طباطبایی مجموعه‌ای هم از ترانه‌های محلی ایران منتشر کرده که با صدای مهرناز صالحی، خواننده‌ی ایرانی مقیم اوترخت خوانده شده است. حمید طباطبایی از فعالیت‌هایش در اروپا و به‌ویژه در زمینه‌ی بازسازی ترانه‌های محلی ایران می‌گوید:
«کارهایم گونه‌ای بازسازیی‌ست از ترانه‌های بومی و برداشت‌های خود من از این ترانه‌ها که برای ویلنسل، آواز و پیانو نوشته شده است. در فاصله‌ی این چندسال، با این کارها ما کنسرت‌های زیادی در هلند اجرا کردیم، همچنین در آلمان و بلژیک

در این زمان هم من ترانه‌های بیشتری را گردآوری کردم و بخش‌های دیگری را هم به آن اضافه کردم که آن بخش، گزیده‌ای از ترانه‌های قدیمی ایرانی‌ست که دیگر در چارچوب ترانه‌های فلکوریک نمی‌گنجد، بلکه بیشتر ترانه‌هایی‌ست که ساخته شده است. چون ترانه‌های فلکوریک، ترانه‌های روستایی، مال کوچ‌نشینان و زندگی ایلی‌ است

نام آهنگساز و ترانه‌سرا روشن نیست چون سینه به سینه گشته است ولی ترانه‌های قدیمی بیشتر ترانه‌هایی هستند که حدود صدسال پیش به این طرف ساخته شده مانند کارهای شیدا، عارف و روح‌الله خالقی که اینها کم‌وبیش نام آهنگسازان و ترانه‌سرایان‌شان موجود است. من گزیده‌ای از این ترانه‌ها را بازسازی کردم. روایت خودم را از آن ترانه‌ها گذاشتم و نخواستم در آن چارچوب شکل سنتی و یا همیشه‌آشنا بمانم. اینها را برای ویلنسل، سوپرانو و پیانو آرایش‌ کردم. در نتیجه این پروژه‌ی «شاندیز» اینگونه شکل گرفت

این ترانه‌های قدیمی را هم منتشر کردید؟
نه، اینها هنوز منتشر نشده‌اند. این ترانه‌ها را با ترانه‌های بومی‌ در یک مجموعه‌ی یک ساعته درست کردیم زیر نام «ترانه‌های کهن». یک بخش‌ از آن، ترانه‌های بومی‌ست و یک بخش‌ هم ترانه‌های قدیمی صدسال گذشته‌ی ایران است که این دوبخش را نیز می‌خواهیم باهم منتشر کنیم

آلبومی که قبلاً از ترانه‌های محلی ایران منتشر کردید را چگونه در هلند پخش‌کردید؟
پخش این کار و سی.دی‌های دیگر، بیشتر در کنسرت‌ها بوده است. اینها کارهای بازاری نبوده و من هم دسترسی به آن بازار به مفهوم متعارفش واقعاً نداشتم. در مورد سی.دی «شاندیز» ما با یک پخش‌کننده‌ی هلندی تماسی داشتیم که او هم تلاش کرد، ولی زیاد چیزی از تویش درنیامد! خیلی ازگروه‌های کوچک اروپایی هم این مشکل را دارند. تجربه‌ی خود من این است که برای گروه‌های ناشناخته‌تر بهترین شکل‌اش این است که شما کنسرت بدهید و سی.دی‌هایتان را بگذارید آنجا، هر کس خواست برمی‌دارد...

اگر در مراکز ایرانی می‌گذاشتید چطور؟ در کنسرت به‌ هرحال مخاطب محدود است، ولی در مراکز ایرانی همیشه هستند کسانی که علاقه داشته باشند
تجربه‌هایی کردیم. چون در مراکز ایرانی... اگر البته منظورتان بقالی‌های ایرانی‌ست که خب آنجا آدم‌ها دنبال کشک و بادمجان و اینجور چیزها هستند و تازه اینها بیشتر دنبال نام‌های آشنا می‌گردند. تنها دیدن این سی.دی، چیزی را بهشان نمی‌دهد. باید گوش کنند. در هرصورت من فکر می‌کنم اینها کارهایی‌ست برای کسی که می‌خواهد موسیقی جدی گوش کند و در واقع زیاد باب طبع همه نیست...دنباله